Raad voor Vreemdelingenbetwistingen - 85.963 - 21-08-2012

Samenvatting

De enkele verwijzing naar “de ziekte”, in de bestreden beslissing en in het advies, laat de verzoekende partij niet toe om met kennis van zaken een beroep in te dienen. Het maakt het immers niet mogelijk voor de verzoekende partij om te begrijpen op grond van welke feitelijke gegevens de beslissing is genomen. Om die reden kunnen de feiten niet gecontroleerd worden. 
Het gebruik van stijlformules klemt hier des te meer omdat de verzoekers aangeven dat ze de aanvraag hebben gebaseerd op meer dan één aandoening. In het advies van de arts-adviseur wordt weliswaar verwezen naar “de in het medisch attest beschreven aandoeningen”. Toch doet dit geen afbreuk aan deze kritiek. 
Het enige concrete element dat toelaat om deze “aandoeningen” enigszins te koppelen aan de verzoekers is de verwijzing naar de datum van de indiening van de aanvraag om machtiging tot verblijf Deze is terug te vinden in de bestreden beslissing en in het advies. Dit element is echter niet precies genoeg. De mogelijkheid bestaat immers dat op diezelfde datum meerdere aanvragen om machtiging tot verblijf werden ingediend door verschillende personen. Het geeft dus nog geen zekerheid over het feit dat het daadwerkelijk verzoekers’ aandoeningen zijn, die werden beoordeeld. 
Door meer specifieke elementen in het advies van de arts-adviseur aan te brengen, kan men toelaten om te begrijpen op basis van welke feitelijke gegevens een beslissing genomen is. Zo kan het vermelden van het aantal aangebrachte aandoeningen, de datum op het ingevulde standaard medisch getuigschrift en/of de naam van de dokter of dokters die de standaard medische getuigschriften hebben ingevuld en ondertekend, aan verzoekende partij en de Raad toelaten om na te gaan of met de juiste feitelijke elementen geheel rekening is gehouden. 
Zowel de bestreden beslissing als het advies maken gebruik van een stijlformule. Deze laat niet toe de determinerende motieven in feite te begrijpen. Daarom is de motivering van de bestreden beslissing niet pertinent en draagkrachtig. De formele motiveringsplicht, zoals deze voortvloeit uit artikel 62 van de Vreemdelingenwet en de artikelen 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991, werd miskend.