Raad voor Vreemdelingenbetwistingen - 173.411 - 22-08-2016

Samenvatting

Op 10 oktober 2013 richt de Dienst Vreemdelingenzaken een begeleidende brief naar de gemeente van Leuze-en-Hainaut met de vraag om de bijgevoegde beslissing omtrent de aanvraag 9bis en het bijgevoegde bevel aan verzoeker te betekenen.
 
Uit de fax van 23 oktober 2013 die de gemeente Leuze-en-Hainaut verstuurde naar de Dienst Vreemdelingenzaken blijkt dat aan verzoeker een deel van de beslissing inzake de aanvraag 9bis (de eerste bladzijde) en een bladzijde waarop de beroepsmogelijkheden vermeld staan, zijn betekend. Uit deze fax blijkt niet dat de bijlage van de beslissing, die de motieven bevat, ter kennis is gebracht aan verzoeker.
 
Verwerende partij laat ook na aan te tonen dat de motieven of de bijlage van de beslissing weldegelijk zijn ter kennis gebracht aan verzoeker. In casu blijkt dus niet ontegensprekelijk dat al de motieven van de bestreden beslissing aan verzoeker ter kennis werden gebracht. Het verweer in de nota met opmerkingen dat de motivering in de bijlage van de beslissing niet is opgenomen in de beslissing zelf, is niet dienstig aangezien verzoeker betoogt dat hem geen motieven zijn ter kennis gebracht. Ook het verweer in verband met de taal waarin de motieven zijn opgesteld, is niet dienstig nu verzoeker daarover geen opmerking maakt.
 
Een beslissing waarbij op individuele wijze een element van de juridische positie van een persoon wordt bepaald of gewijzigd, is hem slechts tegenwerpelijk wanneer ze hem wordt betekend, ook al legt geen uitdrukkelijk voorschrift de individuele aanzegging op (J. BAERT en G. DEBERSAQUES, Raad van State. Ontvankelijkheid, Brugge, die Keure, 1996, nr. 459). De in casu bestreden beslissing, waarbij de aanvraag om machtiging tot verblijf op basis van artikel 9bis van de vreemdelingenwet onontvankelijk moet worden verklaard, moest bijgevolg aan verzoeker worden betekend.
 
Een overheidsakte is slechts rechtsgeldig betekend als alle relevante elementen van de beslissing ter kennis van de betrokkene zijn gebracht, met andere woorden als de belanghebbende is ingelicht over alle wezenlijke bestanddelen van de beslissing (RvS 8 maart 1993, nr. 42.154). De betekenende overheid mag ook onder een andere vorm kennis geven, zoals door middel van een brief waarin de strekking van de beslissing weergegeven wordt. Zo moet de betekening van een beslissing die formeel gemotiveerd dient te worden, niet alleen de beslissing zelf maar ook de redenen voor die beslissing omvatten. Wanneer een beslissing gemotiveerd moet zijn, maakt die motivering formeel deel uit van de beslissing, zodat de beslissing slechts regelmatig is aangezegd aan de belanghebbende indien kennis wordt gegeven niet alleen van het beschikkend gedeelte van de beslissing maar ook van de redengeving ervan (o.c., nr. 461). In casu is de bestreden beslissing een beslissing die gemotiveerd moet zijn, namelijk op basis van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen en op basis van artikel 62 van de vreemdelingenwet.
 
In casu omvatte de betekening, volgens de stukken van het administratief dossier, niet de volledige inhoud van de beslissing, slechts een deel van de vereiste formele motivering werd weergegeven. Het gevolg hiervan is dat de beroepstermijn nog niet is ingegaan (RvS 27 januari 2006, nr. 154 223) omdat deze pas ingaat bij kennisgeving van de motieven (RvS 8 maart 1993, nr. 42 154; RvS 17 juni 2004, nr. 132 571).
 
Een beroep ingesteld vooraleer de beroepstermijn begint te lopen is om die reden niet ontvankelijk (o.c., nr. 418 en de aldaar aangehaalde rechtspraak).
 
Het beroep is niet ontvankelijk.