Wat is interlandelijke adoptie?

Er is sprake van interlandelijke adoptie zodra een kind wordt overgebracht van het ene land naar het andere voor een adoptie. De nationaliteit van de adoptie-ouders en het kind zijn niet doorslaggevend, wel het feit dat het kind in het buitenland woont terwijl de adoptie-ouders in België wonen.

Verschil met binnenlandse en buitenlandse adoptie 

Bij een binnenlandse adoptie verblijven het kind én de kandidaat-adoptanten in België. De procedure binnenlandse adoptie wordt hier verder niet besproken. Voor meer informatie daarover, zie Kind en Gezin.

Een interlandelijke adoptie is niet hetzelfde als een buitenlandse adoptie. Een buitenlandse adoptie komt volledig tot stand in het buitenland en kan daarna erkend worden in België. De erkenning gebeurt door de Federale Centrale Autoriteit.

Strenge reglementering interlandelijke adoptie 

Interlandelijke adopties zijn zeer streng gereglementeerd. 'Vrije’ adopties (waarbij je zelf een kind zoekt om te adopteren) kunnen in principe niet meer. Je mag op voorhand ook geen contact hebben met het kind dat je wenst te adopteren, tenzij het over een familielid gaat. Als er een adoptie wordt gestart door ouders die in Vlaanderen wonen, begeleidt het Vlaams Centrum voor Adoptie de procedure van bij het begin.

Op internationaal niveau geldt de zogenaamde regel van dubbele subsidiariteit

  1. Het kind moet bij voorkeur opgevangen worden in zijn eigen familie. Alleen als dat niet lukt, kan naar een andere oplossing gezocht worden. 
  2. Eerst moet in het land waar het kind woont een goede oplossing gezocht worden. Pas daarna kan een verplaatsing naar het buitenland overwogen worden. 

Bij elke aanvraag zal er dus eerst nagegaan worden of het kind niet beter door zijn familie, of op zijn minst in zijn land van herkomst kan worden opgevangen.